Bu çalışmada, Hardox 450 çeliği, Aramid /epoksi laminat kompozit ve Alüminyum bal peteği malzemelerinden oluşan tekli ve çoklu hibrit zırh yapılarının balistik performansı araştırılmıştır. Test levhalarına 833 ± 15 m/s namlu çıkış hızına sahip 7.62 tam metal kaplama mermi ile deneysel balistik testler gerçekleştirilmiştir. Balistik test uygulanacak levhalar 250×250 mm boyutlarına sahip olup kalınlıkları ise malzeme konfigürasyonuna göre farklılık göstermiştir. Test levhaları dört kenarından sabitlenmiştir. Balistik darbe levhanın vurma yüzeyine dik gelecek şekilde atış yapılarak gerçekleştirilmiştir. Deneysel çalışmalarda, vurma yüzeyine göre sırasıyla 4 mm Hardox 450, 24 kat Aramid /epoksi laminat kompozit ve 10 mm Alüminyum bal peteğinden oluşan hibrit zırh yapısı darbe enerjisine balistik direnç gösterememiştir. Öte yandan tekli yapı olarak kullanılan 6 mm Hardox 450 zırh plakası darbe enerjisine balistik direnç sergilemiştir. Sonlu elemanlar analizi LS-Dyna programında açık zaman entegrasyonu yöntemi ile yapılmış; arka yüzey çöküntü miktarı ve sönümlenen enerji miktarları karşılaştırmalı olarak verilmiştir.
In this research, the ballistic performance of single and multiple hybrid armour systems made of Hardox 450 steel, Aramid/epoxy laminate composite, and aluminium honeycomb materials was studied. Ballistic testing was conducted on test plates using 7.62 full metal jacket bullets at a muzzle velocity of 833 ± 15 m/s. The sheets for ballistic testing are 250×250 mm and vary in thickness based on material configuration. Test plates have been fixed on four sides. The ballistic impact was achieved by firing perpendicular to the plate's striking surface. In experimental experiments, the hybrid armour design consisting of 4 mm Hardox 450, 24 layers of Aramid/epoxy laminate composite, and 10 mm Aluminium honeycomb, depending on the impacting surface, could not demonstrate ballistic resistance to impact energy. On the other hand, the 6 mm Hardox 450 armour plate used in a single structure showed ballistic resistance to impact energy. Finite element analysis was carried out using the open-time integration method in LS-Dyna software; the amount of back face signature and absorbed energy values were compared.
