Old age is a stage of life in which individuals experience physical, psychological, and social changes and various vulnerabilities and precarity. This demonstrates that old age is not merely an individual process, but also a phenomenon shaped by social and structural dynamics. Individuals' experiences in old age are influenced by both individual living conditions and economic and political transformations that shape the social structure. The disintegration of welfare regimes and neoliberal policies have brought flexibility and competition to the forefront in the labor market and have reshaped concepts such as subjectivity, identity, and moral responsibility. These transformations in economic and social structures have led to the emergence of new forms of precarity in old age. Precarity, as a concept associated with vulnerability and fragility, enables us to address the risks encountered in old age with their structural dimensions. This study aims to assess how precarity experienced in old age is shaped by dynamics such as gender, health conditions, disability, care, income security, social isolation, and social protection mechanisms from the perspectives of intersectionality and cumulative inequality theory.
Yaşlılık, bireylerin fiziksel, ruhsal ve sosyal değişimler yaşadığı, çeşitli kırılganlık ve güvencesizliklerin deneyimlendiği bir yaşam evresidir. Bu durum, yaşlılığın bireysel bir süreç olmasının ötesinde, toplumsal ve yapısal dinamiklerle şekillenen bir olgu olduğunu göstermektedir. Bireylerin yaşlılık sürecindeki deneyimleri hem bireysel yaşam koşullarından hem de toplumsal yapıyı şekillendiren ekonomik ve politik dönüşümlerden etkilenmektedir. Refah rejimlerinde yaşanan çözülmeler ve neoliberal politikalar, emek piyasasında esneklik ve rekabeti ön plana çıkarmış; öznellik, kimlik ve ahlaki sorumluluk gibi kavramları da yeniden şekillendirmiştir. Ekonomik ve toplumsal yapıda meydana gelen bu dönüşümler, yaşlılık döneminde yeni güvencesizlik biçimlerinin ortaya çıkmasına neden olmuştur. Savunmasızlık ve kırılganlıkla ilişkilendirilen bir kavram olarak güvencesizlik ise, yaşlılık sürecinde karşılaşılan riskleri yapısal boyutlarıyla ele almaya olanak tanır. Bu çalışma, yaşlılık döneminde deneyimlenen güvencesizliklerin cinsiyet, sağlık koşulları, engellilik, bakım, gelir güvencesi, sosyal izolasyon ve sosyal koruma mekanizmaları gibi dinamikler tarafından nasıl şekillendiğini kesişimsellik ve kümülatif eşitsizlik teorisi perspektifinden değerlendirmeyi amaçlamaktadır.
